Anatoly Dyatlov, de zondebok van de Sovjets voor de ramp in Tsjernobyl - Sentiment-Verhelderend (2024)

Anatoly Dyatlov was op 26 april 1986 plaatsvervangend hoofdingenieur in Tsjernobyl en werd veroordeeld voor de rampzalige ineenstorting. Maar was hij zo roekeloos als het Sovjetverhaal beweerde?

Op 56-jarige leeftijd stond Anatoly Stepanovich Dyatlov vooraan en in het middelpunt van de ergste nucleaire ramp in de wereldgeschiedenis. Anatoly Dyatlov was de plaatsvervangend hoofdingenieur die de leiding had over Reactor nr. 4 in Tsjernobyl toen deze op 26 april 1986 explodeerde. Het Sovjetrechtssysteem gaf hem en een paar anderen de schuld van het gruwelijke incident.

Volgens De Washington Post Dyatlov was het echter absoluut oneens met deze beschuldiging. Niettemin werd hij schuldig bevonden aan criminele nalatigheid en kreeg hij een gevangenisstraf van 10 jaar.

De Russen legden de schuld volledig bij Dyatlov, en hij was zeker de hoogste ingenieur die tijdens het incident ter plaatse aanwezig was. Maar wat gebeurde er precies, en wat voor soort man was Anatoly Dyatlov?

Laten we eens kijken naar de achtergrond van de man, de beslissingen die hij nam na de explosie van de reactor, en kijken naar de kern van wat er die nacht is gebeurd.

Welkom in Tsjernobyl.

26 april 1986: Anatoly Dyatlov’s fatale test

De gevolgen van de ramp in Tsjernobyl overtroffen de grenzen van Sovjet-Rusland. Zweden ontdekte opmerkelijke hoeveelheden straling die van Azië naar Europa kwamen, slechts een paar dagen nadat de reactor was opgeblazen. De hele ecologie van Pripyat, Oekraïne, werd beïnvloed , met zowel dieren in het wild als mensen in de regio decennia later geboorteafwijkingen ervaren .

hoeveel volleyballers in een team

De gebeurtenis gebeurde net zo goed uit nalatigheid als onvermijdelijk. Met onjuiste fail-safes om te voorkomen dat straling ontsnapt in geval van een ongeval, onjuist opgeleid personeel en geen veiligheidsmaatregelen die werden genomen om die fouten te voorkomen, wachtte de ramp in Tsjernobyl waarschijnlijk op een gebeuren.

ChernobylPlace.ComReactor 4 na de explosie. Eind april 1986.

De wereldberoemde catastrofe begon met een schijnbaar onschadelijke nachtelijke veiligheidstest. Nadat de test misging en menselijke fouten het probleem verergerden, werd Reactor nr. 4 onbeheersbaar. De kern explodeerde, grafiet werd blootgesteld aan de open lucht en duizenden radioactieve deeltjes ontsnapten in pluimen door het uitgeblazen dak van de faciliteit.

De twee fabrieksarbeiders die die nacht stierven, leden waarschijnlijk het minst van al degenen die in de dagen en jaren erna stierven door stralingsvergiftiging.

SHONE / GAMMA / Gamma-Rapho via Getty ImagesDe kerncentrale van Tsjernobyl een paar maanden na de explosie op 26 april 1986.

Inderdaad, 134 van de militairen die betrokken waren bij het opruimen rond Pripyat werden de volgende dagen in het ziekenhuis opgenomen. Eenendertig mensen stierven als direct gevolg van het ongeval, waaronder twee arbeiders, en nog eens 29 brandweerlieden stierven als gevolg van het acute stralingssyndroom (ARS) in de weken daarna. Veertien meer stierven in de komende 10 jaar aan door straling veroorzaakte kanker.

Maar hoeveel hiervan was de schuld van Anatoly Dyatlov, en hoe ging hij om met de situatie in realtime?

Anatoly Dyatlov afgevaardigden in Tsjernobyl

De Sovjetautoriteiten beweerden dat Dyatlov die nacht van 26 april 1986 niet de meest elementaire veiligheidsmaatregelen in acht had genomen. Dyatlov kreeg van Moskou de opdracht een experiment uit te voeren waarbij hij zijn ondergeschikten moest bevelen om buitengewoon risicovolle en volstrekt onnodige activiteiten te ondernemen. Het experiment in kwestie was bedoeld om te bevestigen of te ontkennen of de reactor kon functioneren onder de elektriciteit die zijn eigen turbines opwekten nadat de stroom was uitgeschakeld. Als dat het geval is, kan de reactor bij onverwachte stroomstoringen in bedrijf blijven. Terwijl Sovjetfunctionarissen beweerden dat Dyatlov niet genoeg voorzorgsmaatregelen had genomen, was hij het daar fel mee oneens.

Het verhaal dat door de autoriteiten naar voren wordt gebracht, benadrukt dat zowel het pesten van Dyatlov als de slechte besluitvorming, naast vermijdbare fouten van zijn ondergeschikten, direct resulteerden in de explosie van de reactor. Vijf jaar na Dyatlov's gevangenschap, toen hij werd vrijgelaten door middel van algemene amnestie verleend aan Tsjernobyl-functionarissen, vertelde hij eindelijk zijn eigen versie van de gebeurtenissen.

'Ik werd geconfronteerd met een leugen, een enorme leugen die keer op keer werd herhaald door zowel de leiders van onze staat als eenvoudige technici', zei hij over het verhaal van Sovjetfunctionarissen.

Jerzy KOSNIK / Gamma-Rapho via Getty ImagesDe rij bij een apotheek in Warschau na de langzame ontvouwing van informatie over Tsjernobyl. Juni 1986.

'Deze schaamteloze leugens hebben me verbrijzeld. Ik twijfel er niet aan dat de ontwerpers van de reactor meteen de echte oorzaak van het ongeval hebben ontdekt, maar er vervolgens alles aan hebben gedaan om de schuld bij de operators te schuiven. '

Dyatlov zelf ontving die nacht genoeg straling om hem vrijwel volledig arbeidsongeschikt te maken. Zelfs een paar jaar na de explosie kon hij nauwelijks lopen zonder vermoeid te raken. Zijn geheugen bleef echter scherp. Hij beweerde zich elk detail van die avond te hebben herinnerd, wie wat deed en waarom het hem niet kwalijk nam.

Anatoly Dyatlov had die nacht de leiding, dus een groot deel van de verantwoordelijkheid voor de ontploffing van de reactor moest bij hem liggen. Maar zoals hij het zag, gebruikten Sovjetfunctionarissen hem als zondebok in plaats van hun eigen schuld te aanvaarden.

Igor Kostin / Sygma via Getty ImagesWeinig mensen weten dat er op 11 oktober 1991 een tweede Tsjernobyl-explosie plaatsvond in de turbinehal van reactor twee. Het dak was eraf geblazen maar er was geen lek.

De eerste explosie, om 01:24 uur, vond plaats toen een onverwachte stroomstoot een onveilige hoeveelheid stoomdruk produceerde in Reactor nr. 4. De fabriek in Tsjernobyl ging open als een watermeloen die op de grond werd geslagen. De explosie produceerde het equivalent van meer dan 10 van de atoombommen die op Hiroshima waren gevallen. Honderdduizenden Oekraïners werden vervolgens geëvacueerd.

'Als ik toen had geweten wat ik nu weet over wat voor monster deze reactor was, zou ik nooit in Tsjernobyl zijn gaan werken. En niet alleen ik. Niemand zou daar hebben gewerkt. '

De reactoren in de fabriek van Tsjernobyl waren inderdaad niet eens bijna onfeilbaar. De Sovjet-ontworpen RBMK-reactor, of Reactor Bolsho-Moshchnosty Kanalny wat 'high-power channel reactor' betekent, was onder waterdruk en bedoeld om zowel plutonium als elektrisch vermogen te produceren en gebruikte als zodanig een zeldzame combinatie van waterkoelvloeistof en grafietmoderatoren waardoor ze redelijk onstabiel waren bij laag vermogen. Het was dus van meet af aan een oefening in zinloosheid om de machine uit te zetten en de stroom af te sluiten voor een 'experiment'.

Bovendien had het RBMK-ontwerp geen insluitingsstructuur, en dat is precies hoe het klinkt: een betonnen en stalen koepel boven de reactor zelf, bedoeld om straling binnen de fabriek te houden, zelfs als de reactor faalt, lekt of explodeert.

VOXDyatlov ontving een zware dosis straling in de nacht van de explosie van de reactor. Hij stierf op 64-jarige leeftijd.

In tegenstelling tot de officiële versie van de gebeurtenissen, zei Dyatlov dat de atmosfeer in de controlekamer stabiel was tot het moment dat de reactor explodeerde. Geen enkele persoon die die avond aanwezig was, heeft tot dan toe iets ongewoons waargenomen, zei hij. Dyatlov dacht zelfs dat het slechts een gastank was die op het dak van het gebouw ontplofte toen de storingen in de reactor begonnen. Immers, gips en stof viel op de machines in de controlekamer. 'Iedereen naar het reservetoestel,' beval hij.

Maar toen de computers aangaven dat stoom in de reactor de turbines niet meer aan het draaien was en dat er geen koel water meer in de reactor werd gepompt om deze op een stabiele temperatuur te houden, begon Dyatlov in paniek te raken.

Igor KostinDe directeur van de fabriek in Tsjernobyl, Viktor Bryukhanov, Anatoly Dyatlov, en hoofdingenieur Nikolai Fomin luisteren naar het vonnis tijdens hun proces in 1987 na de ramp.

Maar uiteindelijk was het een bevestiging dat het vermogen in de reactor eerder toenam dan afnam, wat Dyatlov echt doodsbang maakte.

'Ik dacht dat mijn ogen uit mijn kassen kwamen,' zei hij. 'Er was geen manier om het uit te leggen. Het was duidelijk dat dit geen normaal ongeval was, maar iets veel ergers. Het was een catastrofe. '

Helaas maakte het slechte ontwerp van de RBMK-reactoren de zaken alleen maar erger. Om de nucleaire straling te beheersen, moesten tientallen neutronenabsorberende staven rechtstreeks in de kern van de reactor worden neergelaten. De staven waren echter zo ontworpen dat de absorberende elementen in het midden zaten.

Nadat de punt van die staven in de kern was gestoken, verplaatsten ze water en creëerden vervolgens voldoende kracht om een ​​explosie te veroorzaken. Hoewel Dyatlov misschien niet helemaal uitkwam met zijn eigen verslag van de gebeurtenissen, is één ding behoorlijk aannemelijk: waarom zou hij, of iemand anders ter plaatse, hebben geweten dat het apparaat om een ​​explosie te voorkomen er een zou veroorzaken? En als hij het wist, waarom zou hij dat dan met opzet hebben gedaan?

Igor Kostin / Sygma / Getty ImagesAnatoly Dyatlov werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf, waarvan hij er slechts vijf uitzat omdat hij amnestie ontving.

'Toen ze de gang op renden, besefte ik dat het stom was om te doen', zei hij toen hij de operators opdroeg de stangen handmatig te laten zakken. “Als de staven niet door elektriciteit of zwaartekracht naar beneden waren gekomen, zou er geen manier zijn om ze handmatig neer te halen. Ik rende achter hen aan, maar ze waren verdwenen. '

Die twee operators, Viktor Proskuryakov en Aleksandr Kudyavtsev, stierven allebei vreselijk nadat ze zo nauw contact hadden gehad met de blootgestelde reactor. Nadat ze waren weggelopen, ging Dyatlov naar de turbinehal om zichzelf te bekijken. Wat hij zag waren vlammen, een vernield dak, water dat op machines stroomde en kortsluitingen die continue klikgeluiden veroorzaakten. Nog verontrustender, de twee operators lagen dood en bedekt met een groezelige bruine nucleaire wassing.

Het was vier uur 's ochtends toen Dyatlov computerafdrukken pakte en ze bezorgde aan Viktor Bryukhanov, de directeur van de fabriek. Bryukhanov vertelde Moskou dat de reactor nog intact was, toen hij daadwerkelijk in stukken was geblazen en een grafietvuur op het dak en gazon van het gebouw had doen vrijkomen.

KruchinaFILMDyatlov stierf in Kiev op 13 december 1995. Hij was 64 jaar oud.

'Ik weet niet hoe hij tot die conclusie is gekomen', zei Dyatlov. 'Hij vroeg me niet of de reactor was vernietigd - en ik voelde me te misselijk om iets te zeggen. Tegen die tijd was er niets meer van mijn binnenste over. '

Tot op zijn punt was er voor Dyatlov echt niets meer te doen. Professionele brandweerlieden uit Tsjernobyl en Pripyat werden gebeld, en 27 van hen werden die nacht naar het ziekenhuis gestuurd. Hun moed en vastberadenheid hielpen om het vuur tegen zonsopgang onder controle te krijgen, maar niemand droeg die nacht beschermende kleding en de enige beschikbare dosismeters konden zelfs geen nauwkeurige aflezing geven van de straling die naar buiten lekte.

De brand werd uiteindelijk beheerst, maar maanden van hard werken door natuurkundigen, ingenieurs en arbeiders lagen voor de boeg. De verkokering van schuld en ook de Sovjetbureaucratie was nog maar net begonnen.

Eerlijk gezegd is dat aspect van deze catastrofe nog nooit zo geduldig onderzocht als door HBO in zijn miniserie van 2019, Tsjernobyl .

Tsjernobyl : Een misselijkmakend stukje entertainment

'Wat er na Tsjernobyl gebeurde, gebeurde altijd in deze gevallen', zei Dyatlov, wiens fictieve versie wordt gespeeld door acteur Paul Ritter. “Het onderzoek werd uitgevoerd door de mensen die verantwoordelijk waren voor het gebrekkige ontwerp van de reactor. Als ze hadden toegegeven dat de reactor de oorzaak van het ongeval was geweest, 'peinsde Dyatlov,' dan zou het Westen de sluiting van alle andere reactoren van hetzelfde type hebben geëist. Dat zou de hele Sovjet-industrie een slag hebben toegebracht. '

HBOPaul Ritter speelt Anatoly Dyatlov op HBO's Tsjernobyl . Zowel het personage als de echte tegenhanger leken geen idee te hebben wat er op het spel stond totdat het te laat was.

Schrijver en producer Craig Mazin bracht zeker de hypocrisie over van Sovjetfunctionarissen die elkaar de schuld gaven terwijl ze deden alsof ze effectief geïnteresseerd waren in oplossingen. Gelukkig worden alle artistieke vrijheden meegenomen Tsjernobyl lijken kleine wijzigingen van feiten te zijn om de waarheid in een serie van zes uur te passen.

Volgens Business insider , de show is grotendeels accuraat. Veel van de discutabele aspecten zijn simpelweg te moeilijk om volledig van de feiten te onderscheiden, legde Mazin uit. Bij het echte incident in Tsjernobyl werd 'veel radioactief materiaal in de atmosfeer gebracht' en 'verspreid over een zeer groot gebied'. De volledige ramp is dus moeilijk te kwantificeren.

Het idee dat Tsjernobyl elk uur bijna twee keer zoveel straling afgeeft als Hiroshima, is simpelweg te moeilijk om te bevestigen of te ontkennen. In Hiroshima, zei hij, waren de gezondheidseffecten het gevolg van direct contact met straling. Aangezien de impact van Tsjernobyl de continenten doorkruiste, zijn deze zaken te ongerijmd om echt te vergelijken.

De afbeelding van Sovjet-squadrons die zijn bevolen dieren te schieten in de uitsluitingszone van Tsjernobyl, is echter correct. Toen de inwoners van Pripyat 50 minuten kregen om hun bezittingen te pakken en aan boord van de evacuatiebussen te gaan, waren huisdieren niet toegestaan.

De officiële trailer voor HBO's Tsjernobyl mini-serie.

Terwijl 300 zwerfhonden vandaag door het gebied dwalen dat nu bekend staat als Tsjernobyl radioactief Red Forest , Sovjet-squadrons kregen inderdaad het bevel om alle rondzwervende dieren te doden nadat de stad voor het eerst was geëvacueerd.

lysosomen zijn afgeleid van __________ en functioneren in __________.

Uiteindelijk was de nucleaire ramp in Tsjernobyl een wake-up call voor de hele wereld. Menselijke technologische prestaties hadden het punt bereikt waarop ze de kracht van de zon konden benutten. Het resultaat was dat de inmenging van een land met deze verantwoordelijkheid niet meer alleen hun eigen zaak was, aangezien de hele wereld onder de verkeerde omstandigheden bij een ramp betrokken zou kunnen raken.

Vreemd genoeg is tot nu toe geen enkel film- of televisiewerk ooit zo dicht in de buurt gekomen om de aangrijpende gebeurtenis volledig weer te geven. Met de juiste cinematografie, geduldige montage en sombere weergave van wat er dat jaar gebeurde, zou een hele nieuwe generatie een gezonde dosis kunnen krijgen van waar we tot op de dag van vandaag mee te maken hebben tijdens de gevolgen van de ramp in Tsjernobyl.

Wat betreft de echte Anatoly Dyatlov, de man stierf op 13 december 1995, een paar jaar nadat hij zichzelf publiekelijk had uitgelegd in een interview met De Washington Post . Hoewel sommigen hem misschien als de ware schurk van de kernramp in Tsjernobyl beschouwen, lijkt het decennia-lange verstrijken van de tijd erop te wijzen dat er die dag ook andere, meer nalatige krachten in het spel waren.

Nadat je kennis hebt gemaakt met de Tsjernobyl-ingenieur Anatoly Dyatlov, bekijk dan deze 37 foto's van de stad Tsjernobyl is vandaag bevroren in de tijd . Leer dan over Stanislav Petrov: de man die in zijn eentje een nucleair armageddon voorkwam .